Peyragudes Ski Tour
2017/02/04 eta 05 Peyragudeseko lasterketak
Frantziara lasterketak korritzera juteko ohitura daukagu. Neri asko gustatzen jataz, orokorrian ibilbide alpinuauak izaten dira, sarri mendi mendixan. Ibilbide politxak, eta jende naturala. Giro herrikoiagua nere ustez, baina era berian, maila handiko lasterkari batzuk ere batera egoten dia.
Aurten Luchonekora ezin jun, baina Peyragudesekora bai jun ginala. Aurreko urtetan abenduan lehenengo lasterketa izaten zan. Oinguan elur faltagatik otsailan haseran. Lasterketa bakarra eginda allau nintzan karbonillia kentzeko prest.
Zapatuan bertikala zaukagun atsaldian. Tenporala eta haizia emanda zauan, eta pistetatik fokeadatxo bat itxeko aprobetxatu genduan
Horrelako haiziakin, pistak guretzat bakarrik ziran, alpinoko jenderik ez zauan.
Fokeadatxua egin ostian, furgonara bajatu, eta zeozer jan genduan indarrak errekuperatzeko
Ondoren, zuzenian Bertikalera!!!! OEOEOE. Aurten oso jende gutxik parte hartu dogu, halere, beti bezela, oso gustora ibili ginan.
Eta, konturatu ordurako eman zaben irteera!!!
(Argazkiak FBko Equipe jeunes ski alpinisme Pyrénées Hautes-Pyrénées & Aquitaine)
Haseran lasaitxo hasi ginan, lauzpabost aurretik eta gu atzetik. GP IDEKOrako puntuagarrixa zan lasterketa, eta Javi eta bixon artian elkar begiratzen hasi ginan. Beno, egixa esan, ni Javiri begira, kar kar kar. Momentu batian Javi pixka bat tiratzen hasi zala ikusi nuan. Bere gurpila eutsi nahixan hasi nintzan, aurrian geneuzkanak aurreratzen, baina akojonatuta aber ez nuan gripatuko, uffff
Konturatu orduko IDEKOko bigarren, eta lasterketako hirugarren nenguan. Kauenlaletxe, hori berotua, eta behin puntu horretan, ezin etsi, eutsi in bihar postuari.
Haiziagatik lasterketa zeozer moztu zaben, eta 20 min eskaxian bukatu genduan. 4.egin zuana isatsian itsatsita nekarren, eta azken metrotan bada ezpada espriña bota bihar izan nion. Bertan akau ez nintzanian... kar kar kar.
Ainhoa ere primeran ibili zan. Nesketan lehena egin zaban, burrukatxua euki ostian
Gorkan argazkirik ez dago, baina Ainhoan ondoren allau zan. Ondoren, gabaz jeitsi ginan. Demasa da gabez eskiatzia, sekulako sentsazioa!!
Behera iritsi orduko, IDEKOko KRko idazkarixan deixa jaso zaban Javik. Zorionak eman zizkion, eta sartu zidan minutu bakoitzeko nominatik indizeko dezima bat kenduko zidatela, eta berari jarri. Beraz, denboren zain geratu ginan jakiteko zenbat gutxio kobratuko nuan hurrengo nominan
Lasterketan ondoren sopa edar bat ateratzen digute beti. Antolakuntza mundiala!!!
Eta iritsi ziran denborak, minutu eskax atara zidan!!
Eta ondoren afaldu, ospakizunak eta lotara!!! Hurrengo goizian eguraldi eskaxa emanda zauan, eta ia ze lasterketa klase itxeko gai ziran ikusi nahi genduan. Frantses hauek gogorrak dira, esan ziguten 1500m inguruko lasterketa aterako zabela eguraldi txarra egon arren!!!
Domekan Loïc ez, baina Wilfrid eta Pantxo (Senperekua) etorri ziran. Wilfrid piriniotan urte askotan egon dan eskiatzailerik bizkorrenetarikua izan da, baina oin konpetentzia dauka.
Urten orduko haize pixkat eta elurra botatzen jarri zan. Kasu hauetan lehena dixenak desabantaila dauka, bidia zabaltzen jun bihar dalako. Baina sasoia daonian... Wilfrid eta Pantxo, Pantxo eta Wilfrid, bidia zabaltzen txandatzen zijuazen bixak.
Atzetik ginduazen beste bost, Antoine Troussel, Christophe Carrere, Arnaud, ni eta Javi, ordena horretan.
Bigarren aldaketara iritsitakuan, jeitsiera luze bat geneukan. Javiri metro batzuk atera nizkion eta Arnaud harrapatu nuan. Batere bisibilidaderik ez zauan.
Jeitsiera Arnaudi pegatuta egin nuan, haizia eta elurra mara mara, antiejuekin eta gabe ere ez zan ezer ere ikusten. Baina Arnaud aurrian eramatian, bere erreakziuekin nik ere erreakzionatzen nuan, eta bera baino gutxio nekatzen nijuan. Edadiak txakur zaharra izatia ere ekartzen dau ba.
Jeitsieran erditxik aurrera lainua pixka bat altsatu, eta zeozer gehixo ikusten zanian Arnaud aurreratu nuan, eta hortik behera, bere gain nekiaz baliatuta, honi ere metro batzuk sartu nizkion, nahikua gehixo ez harrapatzeko. Pentsatzen dot hor atara niola Javiri ere abantailarik handixena, bakarrik itsu itsuan juteko ez zauan lar ondo.
Hurrengo igoeratxo baten ondoren beste jeitsiera luze bat zauan. Bakar bakarrik egin nuan hortik aurrera lasterketa osua, ez atzekuen, eta ezta aurrekuen erreferentziarik gabe. Ni bakarrik behelaino artian galduta jeitsierako banderinak jarraitxu nahixan, nere eskixak, nere pedua, eskiatzeko elur nahiko aldakorra, oso nekagarrixa.
Germ izeneko herrira iritsi nintzan. Raketekin zijuan talde bat pasatu, kontrolian zauan emakume batena iritsi, eta eskixak kendu eta herrixa zeharkatu bihar nuala esan zidan.
Herrixa zeharkatzen, Patou edo Mastin bat, eta artzai txakur bat, beste inor ere ez. Xarma askoko herritxo bat. Azkenengo banderinetik ez nuan besterik ikusi, eta erdi galduta, inori ezin galdetuta, hankamarka batzuk ikusi nitxuan, eta baratze baten sarreraraino jarraitxu nitxuan. Han konturatu nintzan bidia ez zala hortik, hanka marka horiek ere buelta ematen zabelako. Ni bezela, despistatuta pasatu zan lasterkariren batenak seguruenik.
Berriz ere bi txakurrena iritsi, pixkat aurrerago egin, eta han ikusi nitxuan ibilbidia markatzen zaben banderak. Urtiak izango dira lasterketa batian horrelako sentsaziuak bizitzen ez nitxuana, asko, pila bat gustatu jatan.
Gogoratzen naiz oindiok trabesiarik itxen ez nuanian Candanchun ikusi nuala trabesiako karrera bat. Orduan 15bat lagun izango ziran parte hartzen zaben zoruak. Astunetik hasi, somporteko bidietatik pasatu, eta Candanchun gora ixo ostian, zapatillako tubua bajatzen zaben karreran, ez naiz gogoratzen Aspe in ondoren ez ete zan. Lehenengotik bigarrenera kriston aldia. Bi edo hiruk batera egin zaben, eta tantanian ikusten ziran lasterkarixak allatzen. Horrelaxe sentitxu nintzan, garai batetako lasterketetan bezela, bidia erdi markatuta, mendiko zailtasunak, orientaziua, patxara mantentzia, gauza askok influitzen zaben orduan lasterketetan.
Sentsaziua daukat asko aldatzen ari dirala lasterketok, eta kirol olinpikua danetik, gehixo aldatuko dirala. Iruditzen jata gero eta gehixo, lasterketak serie motxak dirala, 200 eta 500m arteko 3-6 igoera artian, zati bat kranpoiekin ikusgarritasuna emateko, baina ondotik eskixekin ixo leike (zentzu askoripeko kranponeuak). Tontorrik ez da egiten gaur egun lasterketa askotan, eta bai igoerak eta baita jeitsierak ere zoruan pare egiten ditxugu. Mendixan ez gera horrela ibiltzen, beno, normalian. Neretzat balore garrantzitsu batzuk galduko dira, baina danok ez gera iritzi berekuak, eta aurrera, ez dago besterik!
Herritxik urten, eta zati batian oinez egin ostian, pistetara allau ginan azpitxik. Azken ixoera honekin bukatzen zan lasterketa. Azken igoera honetan eguraldixa aldatu, eta eguzkixa ere euki genduan. Demasa!!!
Eta bai, hainbeste txapa, baina honaino irakurtzen jarraitxu badozue, aber IDEKOGP nola geratu zan jakiteko da ezta?
Bai, bai, bai!!! Minutadia sartu nion Javiri!!!! Bukatuta, Lehendakarixan deixa jaso naban, idazkarixak Javiri esan ziona bikoizten zuala, hurrengo nominatik aurrera Javin soldatan parte handi bat kobratuko dot, IUJUUUUU
Ondoren, beti bezela, pastajana eduki genduan. Sari banaketia ematen ari zirala, nere izena esan zaben. 5.egin nuan lasterketan, baina aurten Begetarianoetan lehenengo urtia daukat, eta kategoria estrenatu nuan, 3.Begeta egin nuan!!! OEOEOEOE
Ibilbidia ikusteko kuriosidadia daukanak, hemen: Garmin Connect
Eta jarraixan lasterketan aipamena, frantses pixkat pratikatzia nahi duanantzat:
Frantziara lasterketak korritzera juteko ohitura daukagu. Neri asko gustatzen jataz, orokorrian ibilbide alpinuauak izaten dira, sarri mendi mendixan. Ibilbide politxak, eta jende naturala. Giro herrikoiagua nere ustez, baina era berian, maila handiko lasterkari batzuk ere batera egoten dia.
Aurten Luchonekora ezin jun, baina Peyragudesekora bai jun ginala. Aurreko urtetan abenduan lehenengo lasterketa izaten zan. Oinguan elur faltagatik otsailan haseran. Lasterketa bakarra eginda allau nintzan karbonillia kentzeko prest.
Zapatuan bertikala zaukagun atsaldian. Tenporala eta haizia emanda zauan, eta pistetatik fokeadatxo bat itxeko aprobetxatu genduan
 |
| Teleaulki bat kablian engantxauta haiziagatik |
Fokeadatxua egin ostian, furgonara bajatu, eta zeozer jan genduan indarrak errekuperatzeko
Ondoren, zuzenian Bertikalera!!!! OEOEOE. Aurten oso jende gutxik parte hartu dogu, halere, beti bezela, oso gustora ibili ginan.
Eta, konturatu ordurako eman zaben irteera!!!
(Argazkiak FBko Equipe jeunes ski alpinisme Pyrénées Hautes-Pyrénées & Aquitaine)
Haseran lasaitxo hasi ginan, lauzpabost aurretik eta gu atzetik. GP IDEKOrako puntuagarrixa zan lasterketa, eta Javi eta bixon artian elkar begiratzen hasi ginan. Beno, egixa esan, ni Javiri begira, kar kar kar. Momentu batian Javi pixka bat tiratzen hasi zala ikusi nuan. Bere gurpila eutsi nahixan hasi nintzan, aurrian geneuzkanak aurreratzen, baina akojonatuta aber ez nuan gripatuko, uffff
 |
| Loïc haseratik jaun eta jabe |
 |
| Beste hau ere Jaun eta Javi |
Haiziagatik lasterketa zeozer moztu zaben, eta 20 min eskaxian bukatu genduan. 4.egin zuana isatsian itsatsita nekarren, eta azken metrotan bada ezpada espriña bota bihar izan nion. Bertan akau ez nintzanian... kar kar kar.
 | |
| Bideoa ikusteko: https://goo.gl/photos/1fH7ZUWjG5ditArB7 |
Ainhoa ere primeran ibili zan. Nesketan lehena egin zaban, burrukatxua euki ostian
Gorkan argazkirik ez dago, baina Ainhoan ondoren allau zan. Ondoren, gabaz jeitsi ginan. Demasa da gabez eskiatzia, sekulako sentsazioa!!
 |
| IDEKOko txapelduna zoriontzen |
 |
| Epaimaixa eta jatekoz betetako mahaixa |
Eta iritsi ziran denborak, minutu eskax atara zidan!!
 |
| Denborak. Azken zutabea kopa honetako azken lasterketarenak, guk egindako Peyragudeseko VR |
Eta ondoren afaldu, ospakizunak eta lotara!!! Hurrengo goizian eguraldi eskaxa emanda zauan, eta ia ze lasterketa klase itxeko gai ziran ikusi nahi genduan. Frantses hauek gogorrak dira, esan ziguten 1500m inguruko lasterketa aterako zabela eguraldi txarra egon arren!!!
Domekan Loïc ez, baina Wilfrid eta Pantxo (Senperekua) etorri ziran. Wilfrid piriniotan urte askotan egon dan eskiatzailerik bizkorrenetarikua izan da, baina oin konpetentzia dauka.
Urten orduko haize pixkat eta elurra botatzen jarri zan. Kasu hauetan lehena dixenak desabantaila dauka, bidia zabaltzen jun bihar dalako. Baina sasoia daonian... Wilfrid eta Pantxo, Pantxo eta Wilfrid, bidia zabaltzen txandatzen zijuazen bixak.
 |
| Wilfrid eta Pantxo |
Atzetik ginduazen beste bost, Antoine Troussel, Christophe Carrere, Arnaud, ni eta Javi, ordena horretan.
 |
| 6.postuan ni |
Bigarren aldaketara iritsitakuan, jeitsiera luze bat geneukan. Javiri metro batzuk atera nizkion eta Arnaud harrapatu nuan. Batere bisibilidaderik ez zauan.
 |
| Ni elur artian |
Jeitsiera Arnaudi pegatuta egin nuan, haizia eta elurra mara mara, antiejuekin eta gabe ere ez zan ezer ere ikusten. Baina Arnaud aurrian eramatian, bere erreakziuekin nik ere erreakzionatzen nuan, eta bera baino gutxio nekatzen nijuan. Edadiak txakur zaharra izatia ere ekartzen dau ba.
Jeitsieran erditxik aurrera lainua pixka bat altsatu, eta zeozer gehixo ikusten zanian Arnaud aurreratu nuan, eta hortik behera, bere gain nekiaz baliatuta, honi ere metro batzuk sartu nizkion, nahikua gehixo ez harrapatzeko. Pentsatzen dot hor atara niola Javiri ere abantailarik handixena, bakarrik itsu itsuan juteko ez zauan lar ondo.
 |
| Javi elur artian |
Hurrengo igoeratxo baten ondoren beste jeitsiera luze bat zauan. Bakar bakarrik egin nuan hortik aurrera lasterketa osua, ez atzekuen, eta ezta aurrekuen erreferentziarik gabe. Ni bakarrik behelaino artian galduta jeitsierako banderinak jarraitxu nahixan, nere eskixak, nere pedua, eskiatzeko elur nahiko aldakorra, oso nekagarrixa.
Germ izeneko herrira iritsi nintzan. Raketekin zijuan talde bat pasatu, kontrolian zauan emakume batena iritsi, eta eskixak kendu eta herrixa zeharkatu bihar nuala esan zidan.
 |
| Germ herrira iristen lasterketan |
Herrixa zeharkatzen, Patou edo Mastin bat, eta artzai txakur bat, beste inor ere ez. Xarma askoko herritxo bat. Azkenengo banderinetik ez nuan besterik ikusi, eta erdi galduta, inori ezin galdetuta, hankamarka batzuk ikusi nitxuan, eta baratze baten sarreraraino jarraitxu nitxuan. Han konturatu nintzan bidia ez zala hortik, hanka marka horiek ere buelta ematen zabelako. Ni bezela, despistatuta pasatu zan lasterkariren batenak seguruenik.
Berriz ere bi txakurrena iritsi, pixkat aurrerago egin, eta han ikusi nitxuan ibilbidia markatzen zaben banderak. Urtiak izango dira lasterketa batian horrelako sentsaziuak bizitzen ez nitxuana, asko, pila bat gustatu jatan.
Gogoratzen naiz oindiok trabesiarik itxen ez nuanian Candanchun ikusi nuala trabesiako karrera bat. Orduan 15bat lagun izango ziran parte hartzen zaben zoruak. Astunetik hasi, somporteko bidietatik pasatu, eta Candanchun gora ixo ostian, zapatillako tubua bajatzen zaben karreran, ez naiz gogoratzen Aspe in ondoren ez ete zan. Lehenengotik bigarrenera kriston aldia. Bi edo hiruk batera egin zaben, eta tantanian ikusten ziran lasterkarixak allatzen. Horrelaxe sentitxu nintzan, garai batetako lasterketetan bezela, bidia erdi markatuta, mendiko zailtasunak, orientaziua, patxara mantentzia, gauza askok influitzen zaben orduan lasterketetan.
Sentsaziua daukat asko aldatzen ari dirala lasterketok, eta kirol olinpikua danetik, gehixo aldatuko dirala. Iruditzen jata gero eta gehixo, lasterketak serie motxak dirala, 200 eta 500m arteko 3-6 igoera artian, zati bat kranpoiekin ikusgarritasuna emateko, baina ondotik eskixekin ixo leike (zentzu askoripeko kranponeuak). Tontorrik ez da egiten gaur egun lasterketa askotan, eta bai igoerak eta baita jeitsierak ere zoruan pare egiten ditxugu. Mendixan ez gera horrela ibiltzen, beno, normalian. Neretzat balore garrantzitsu batzuk galduko dira, baina danok ez gera iritzi berekuak, eta aurrera, ez dago besterik!
Herritxik urten, eta zati batian oinez egin ostian, pistetara allau ginan azpitxik. Azken ixoera honekin bukatzen zan lasterketa. Azken igoera honetan eguraldixa aldatu, eta eguzkixa ere euki genduan. Demasa!!!
 |
| Javi azken igoeran |
Eta bai, hainbeste txapa, baina honaino irakurtzen jarraitxu badozue, aber IDEKOGP nola geratu zan jakiteko da ezta?
Bai, bai, bai!!! Minutadia sartu nion Javiri!!!! Bukatuta, Lehendakarixan deixa jaso naban, idazkarixak Javiri esan ziona bikoizten zuala, hurrengo nominatik aurrera Javin soldatan parte handi bat kobratuko dot, IUJUUUUU
Ondoren, beti bezela, pastajana eduki genduan. Sari banaketia ematen ari zirala, nere izena esan zaben. 5.egin nuan lasterketan, baina aurten Begetarianoetan lehenengo urtia daukat, eta kategoria estrenatu nuan, 3.Begeta egin nuan!!! OEOEOEOE
 |
| Opari ta guzti etxera!! |
Ibilbidia ikusteko kuriosidadia daukanak, hemen: Garmin Connect
Eta jarraixan lasterketan aipamena, frantses pixkat pratikatzia nahi duanantzat:
''ILS AFFRONTENT TOUS LES DÉFIS !''
Ski-Alpinisme
- PEYRAGUDES SKI TOUR -
''ILS AFFRONTENT TOUS LES DÉFIS !''
Suite à la finale du Trophée Vertical Race N'PY de la veille au soir, les concurrents du ''Peyragudes ski Tour '' récupèrent leurs dossards « Chez Manu », avant de commencer l’échauffement sous la neige qui tombe depuis le lever du jour.
Avec la collaboration du service des pistes et des remontées mécaniques de la station, les personnels sur les points de contrôle se mettent en place.
Bravant l'avis de tempête, le départ du ''Peyragudes ski-tour'' est donné à 9h sur le front de neige de la station après le contrôle des DVA. La neige tombe en abondance mais les affres de la météo n'ont aucune emprise sur la fougue des compétiteurs qui s'élancent vers les différents parcours : A :1500 m positif, B : 1200 m et C : 500 m.
Après 200m de dénivelé, les compétiteurs fixent les skis sur le sac pour gravir une arête neigeuse avant de les rechausser et de terminer cette 1ère ascension du Cap de Pale.
À L'avant de la course, deux hommes s'entendent pour affronter ensemble les conditions météos difficiles : Wilfrid Jumere, Pantxo st Martin .
Antoine Troussel, Christophe Carrere, Irureta Arkaitz, Arnaud Chauvet suivent avec difficulté ce groupe de tête rapidement devenu intouchable.
La neige cinglant les visages, la courte descente dans le val du Cabanon s'avère très technique en raison d'une neige dure et ventée.
La 2ème montée aux crêtes du Serre Doumenge (Hautes Pyrénées) permet aux groupe de tête de donner le rythme de la course. La descente suivante dans le Val d'Aube se sépare en trois itinéraires à la Pene de Magnéras avec : le parcours ' A ' qui continue sa descente 250m plus bas sur le Pla de Lasset avant de remonter pour rejoindre la descente de l'itinéraire B de 950m qui conduit tous les coureurs au village de Germ qu'ils traversent le village encouragés par les habitants et vacanciers . Puis l'itinéraire C qui s'oriente à droite dans le vallon de Cullas pour rejoindre la dernière montée commune vers l'arrivée. Le temps de faire la boucle du Pla de Lasset , les jeunes sont passés devant dans la descente au village avec en tête Cadet Paul Vignes, suivi de la junior Chloé Fourmigué et de la cadette Charlotte Iratzoquy.
À la Pene de Magnéras, sur le parcours C, les deux minimes Camille Paillet-Belair et Mathis Noguéras rejoignent directement l'arrivée en terminant cette épreuve avec une grande fierté.
Enfin le soleil fait son apparition au cours de la dernière descente pour accompagner tous les athlètes durant la montée de 550 m et clôturer l’événement par une arrivée au restaurant d'altitude « le Cabanou ».
La remise des prix se fera à la'' salle hors sac'' ou les coureurs sont accueillis par la « maison de Peyragudes « offrant un repas chaud et de nombreux lots.Merci également à SARRAT SPORT pour son soutient à l'attribution de lots. (classement sur ffme.fr)
Iruzkinak
Argitaratu iruzkina