Espainiako txapelketak Euskal Herrian

Oporren aurretik Berriako ibilkari blogian argitaratu naban idatzixak espero ez naban difusiua euki zaban; ESAITek bere iritzixa eman zaban, eta baita beste korrikalari eta mendizale batzuk ere tartian Ainhoa. Berrian bertan ere agertu zan kontua eta inkesta bat ere zabaldu zaben, Barrenen ere agertu zan berria, eta Hitza batzutan ere esan zidaten agertu zala. Kalian ere makina bat lagun eta ezagunek gelditxu naute bere iritzixa emateko. Ametsik onenian ere ez naban imaginatuko horrelako oihartzunik! Bakarrizketan ibiltzetik edozein izan leikela blogarixa esatera ausartzen naiz, kar kar kar

Egixari zor, kasu gehixenetan zorionak eman dizkidaten arren, badakit kontran pentsatzen dabenak ez dirala iritzixa ematera etorri, horretarako ausardiaz gain, gauzak oso klaru eukitzia bihar da eta; nik idatzitako testua argitaratzeko bezela (medallaren bat jartziarren nere buruari, kar kar kar).

Oingo sarrera honekin eskerrak eman, aportaziuak batu eta konklusiua zabaltzia da helburua. Zueri esker asko ikasi dot!

Lehenik eta behin argitxu nahi dot, ez zala inor mintzeko helburuz idatzitako testua, baizik eta kontzientziari eragiteko helburuakin idatzitakua. Beraz, inor minduta sentitu baldin bada, barkamena eskatzia besterik ez daukat hemendik. Izan ere, danok dauzkagu gure kontradiziuak, baina garrantzitsuena kontradizio horietaz jabetzia da nere ustez, eta momentu honetan korrontiak eramaten uzten ari geran sentsaziua daukat, hots, kontradiziuak desagertu dirala eta egoera tamalgarri honetaz harro gaudela.

Beste era batian esanda, milaka aitzakia asmatu leikez norbere burua justifikatzeko. Txarrena, egun ez dotela ikusten jendia aitzakiak asmatzen. Asimilauta gaudela!

Pertsonalki jaso ditxudan ekarpenetan, helburu bera lortzeko kontrako bidiak entzun ditxut. Batzuri boikota itxia gogorra begitantzen jakue. Beste batzuri zilegi eta egin biharrekua, baina elitekuak diranek popularrek egin dezatela iruditzen zaie logikoena, txapelketako puntuak (eta kasurik onenetan markaren baten babesa) jokatzen ari direlako. Herrikoieri, aldiz, boikota elitekoek egitea izango dela efektiboena iruditzen zaie, irabazteko aukerak dituztenen faltak atentzioa deituko lukelako eta besteentzat bidea markatu. Lasterkari herrikoien esanetan, atzekoak lasterketa hori korritzera doaz ibilbidea gustatzen zaielako edo fetxa aproposa suertatu jakuelako, espainiako kopa izan edo ez.

Antolatzaileen lana kanpotik ikusita, horrelako proba bati prestigioa ematen diola eta herriari berari oihartzuna nabarmena da. Ikustea besterik ez dago Zegama mundu mailan ezaguna dela antolakuntza, lasterketa eta ingurua apartak direlako. Baina mundu mailako lasterketa bat izateko pasa beharreko galbahea espainiako kopa izatean dago arazoa. Konpondu ezean, beti topo egingo dugu arazo berarekin.

Komentatu didaten beste puntuetako bat Euskaldunon konplejoa izan da. Espainiako lehiaketetan lehenengo postuetan, are gehiago, podiumean euskaldunak ikustea ez da harritzekoa, eta hori euskal korrikalarien artean ez dagoela profesionalik. Beraz, mundu mailan eta errendimenduari dagokionez, Euskal Herria ordezkatzeko gai baldin bagara, zergaitik ez da bultzada hori ematen? Konplexuagatik dela entzun dut. Ez dakit horregatik den, baina edozein kasutan, argi daukadana da gure arazoa ez dela kirolean mailarik ez dagoelako.

ESAITen webgunetik hartutako argazkia

Guzti hau euskal abertzale baten ikuspuntutik ikusia, noski.

Espainiar abertzaleak diren irakurle batzuk egongo dira akaso, Euskal Herria Espainiaren (edo Frantziaren) barnean sentitzen dutenak, eta horiek, ados egongo dira egun egiten ari direnarekin. Bakoitzak jakingo du berea, baina nere deiadarra ez doa horientzat, ni bezela pentsatzen dugunontzat baizik.

Espainiako Vuelta Nafarroan edo Bilbon edo Euskal Herriko beste txokoren batean jokatzea gaizki iruditzen zaien horieri zuzentzen naiz, beraz. Edo ofizialtasunaren aldarrian san mames betetzen dutenentzat.

Bi bide horiek ikusi arren, inertziak lasterketa amateur batzutan parte hartzera eraman gaituen horientzat da beraz nere idatzia, izan triatloia, mendi lasterketak edo dena delakoa.

Norbanakoen eskubidiak bermatuko balira, bakoitzak hautatu ahalko luke baten edo bestearen izenean korritu; espainiako edo munduko lasterketa antolatu, baina momentu honetan espainiako federazioak ez du horretarako aukerarik ematen (ESAITen esanetan CSD gainetik dagoelako). Beraz, hierarkia bat dago nazioartera igaro ahal izateko, eta Espainiak ez du askatasuna ematen.

Hori argi geratu baldin bazaigu, ez da gutxi. Hurrengo pausua, edo bidea egin nahi dugunontzat, arazo honi aurre nola egin izango da eztabaida.

Nik boikota proposatzen naban. Ekintza zuzen ez biolentoa.

Gizarte desmilitarizatu batian sinisten zaben haien burruka paretik ikustia tokau jatan. Insumisoak egiten ziran, eta batzuk kartzelakin ere ordaindu zaben hura. Oraindik ere gizartia guztiz desmilitarizatu gabe badago ere, gutxienez gizonezko gaztiok ez genduan urtebeteko formakuntza militarrik jaso, eta gizarte hau pixkat desmilitarizatuago egotia haieri zor diegu.

Nik proposatzen doten boikotak ez dakar burruka hark ekarri zaban eragin ezkorrik korrikalarixantzat; Batetik, astebukaera guztietan bat, bi edo hiru lasterketa daoz (batzuk burbuja trail dagola esaten hasi dira). Beraz, korrika egiteko gogua baldin badaukazu justu astebukaera horretan, beste batetara jun eta kitto. Ez da hainbesteko faena, ala?

Benetan lasterketa hori daukazu oso gustoko... ba egingo duzu hurrengo urteren batian. Batzuk kartzelakin ordaindu zuten bitartian, horrenbeste egiteko prest ez bazaude...

Puntuak jokatzen ari direnentzat, noski, ez jutia eta gainera arrazoiak publiko itxia izango litzake txapela kentzeko keinu bat, eta milaka jarraitzailerentzat eredu bat. Kanpotik erretz esaten da, eta bakoitzak ikusi bihar du noraino itxeko prest daguan. Edozein kasutan, Euskal Herrian jokatu dan Espainiako lasterketa horretan parte hartzia erabaki badozu, mesedez, kontziente izan non zauden, ze interesengatik izan dan hemen lasterketa, eta ze etorkizun nahi duzun zure herriarentzat.

Argi eduki hemen debalde ez dela ezer, Espainiak ez digula esango, benga, egin ezazue erreferendum bat eta izan nahi duzuena erabaki; Espainian ez baitago kultura demokratikorik, ez eta askatasunik garena izateko.

Kontutan hartu lasterketa bat antolatzen duenak ez duela dirua galtzerik nahi, bestela lasterketak ez du denboran iraungo. Txapela jokatzen ari direnak, kasurik onenentan izena emandakoen %5-10artean izaten dira. Gainontzeko %90-95ak antolakuntzak galerak ez edukitzeko parte hartzen dugu (antolakuntzaren ikuspuntu ekonomiko soiletik diot). Horregatik da hain garrantzitsua nere aburuz, ados ez zauden lasterketa batetara ez joatea.

Mundu mailan Euskal Herrian (eta bereziki Gipuzkoan) lasterketak oso famauak dira, antolakuntza ona eta ikusleen berotasunagatik. Baina zergaitik Espainiako Vueltan hau euskal herrixa dala aldarrikatzen dogu, eta beste lasterketetan ez? Hor galdera

Nik boikota aipatzen dudan bezela, beste inork ordezkoa edo gehigarria den beste ideiaren bat baldin badauka, ni entzun eta aztertzeko prest, noski.

Bien bitartean, neri ez jata tresna hoberik okurritzen, eta ez jata iruditzen hainbeste eskatzia danik.

Ez dakit hurrengo urtian eragin handirik igarriko dan izenematietan, baina kontu honekin ohartu naiz espero ez naban jende askok ez duala pentsatu ere egin eta inertziaz aktuatu duala. Gutxienez norbait konturatzea lortu badot, ez da alperrikako lana izan!

2014/10/13an ARGIAn hauxe publikatu da, preziski Zumaian grabatua. Hemen sartzen dut bideoa